Ontdekkingstocht KG (kindergarden)

Deze week stond een hele week stage op de planning. Maandag werden we ‘s ochtends verwacht op de Universiteit. Toen we aankwamen mochten we binnen gaan in de bureau van onze supervisor. Hij legde ons uit hoe onze stage zou verlopen, dit zou zijn via verschillende fases. Als eerste krijgen we de kans om te observeren, hoe het er aan toe gaat in de school/ in de klas. Vervolgens dienen we af en toe een inbreng te hebben in het klasgebeuren, bij mij zou dit dan zijn dat ik al ondersteuning kan geven aan de kinderen die dit nodig hebben. In de laatste fase wordt er voornamelijk van de studenten leerkracht verwacht dat ze zo zelfstandig mogelijk lessen kunnen aanbieden. Na dit gesprek gingen we samen met de supervisor en enkele andere belangrijke personen omtrent onderwijs een koffie drinken(zelf weet ik niet meer wie al deze personen waren, we hadden er zoveel ontmoet die dag). Na het koffie drinken hadden ze geen verwachtingen meer van ons en mochten we ons terug naar het hotel begeven, natuurlijk deden we dit met een bajaj (het typische vervoersmiddel van hier). Eens we terug in het hotel aangekomen waren, hadden we zin om het zwembad in te gaan. Toen we aan het zwembad waren, werden we heel opvallend bekeken door een groep jongeren die aan het zwemmen was. Het was voor ons ongemakkelijk om te zwemmen want iedereen keek ons aan en ze maakten foto’s en filmpjes van ons. Dit was voor ons op dat moment heel intimiderend, nu kunnen we er wel om lachen.

Op dinsdag gingen we terug naar de Universiteit, het was de eerste keer dat we de school gingen ontmoeten waar we gedurende 7 weken stage zouden lopen. Toen we aankwamen ontmoette we onze stagebegeleiders. Het was een zeer aangename ontmoeting en ik voelde mij meteen welkom. De kinderen kwamen allemaal op ons afgelopen, en wilde ons allemaal een hand schudden. Fantastisch toch, dat kinderen zo beleefd naar andere/ vreemde mensen toe gaan. Ik mocht kennis maken met Konjit, mijn stagebegeleidster (afkomstig van Konjo, wat mooi betekent). Zij ontfermde zich meteen over mij, ze stelde me voor aan alle betrokkene die ik gedurende mijn stage zou ontmoeten. Wat mij opviel was dat ze vaak mijn arm/hand vast hield, dit betekent hier in Ethiopië dat ze respect voor je hebben, dat ze je graag hebben. De leslokalen zagen er anders uit dan we ze thuis gewoon zijn. In België kom je in de kleuterklassen veel spelmateriaal tegen, hier in Ethiopië zie je allemaal banken in de klas staan, een bord, en veel posters met Engelse woorden op. De kleuters beginnen hier op 3-jarige leeftijd al effectief met het aanleren van verscheidene zaken. Er bevonden zich 11 klassen op deze school, 4 kleuterklassen van de eerste kleuterklas. Twee hiervan waren voor de kinderen die Amhaars spreken, de andere twee zijn voor de kinderen die de taal Oromo spreken. Bij de tweede kleuterklas is dit ook zo opgesplitst en zijn er ook 4 klassen. Van de derde kleuterklas zijn er 3 kleuterklassen, waarvan 2 Amhaars en 1 Oromo. Na de kennismaking met zowel alle leerkrachten, kinderen en de leslokalen mocht ik terug naar het hotel gaan. Namiddag zijn enkele meisjes en ik op zoek gegaan naar de lokale supermarkt, deze was te vergelijken met de winkels die we hebben in België. Je kon er veel terug vinden; cornflakes, Nutella, strijkijzer, koeken...

Op woensdag was mijn eerste echte stage dag. Ik kwam ‘s ochtends aan op school en werd meteen in een klasje gezet. De kinderen zongen een liedje voor mij en vervolgens mocht ik een liedje voor hun zingen. Er waren geen lessen, zowel niet in de kindergarden, lagere school als in de secundaire school. Er werd ons verteld dat dit kwam door de examens, een andere reden hebben we niet gekregen. Hierdoor waren er heel weinig kinderen op school, de klassen waren maximum gevuld met 15 kinderen terwijl dit normaal gezien met maximum 45 kinderen is. In de klas waar ik terecht was gekomen, een klas van kinderen tussen 4-5 jaar, wilden ze dat ik de kinderen een paar Engelse woorden aan leerden. Normaal is dit niet een taak die ik zou moeten vervullen, maar omdat ik voor de rest niets kon doen heb ik dit toch even gedaan. Ik leerde de kinderen de verschillende kledingstukken aan in het Engels. Hoe ik dit deed? Ik duidde eerst mijn kledingstuk aan, dan liet ik hun vervolgens het kledingstuk aanduiden bij zichzelf. Terwijl we dit deden herhaalde ik verscheidene keren hoe het kledingstuk noemde. Eens ze wisten waarover het ging, schreef ik het woord op op het bord. Samen met de leerkracht spelde ze eerst het woord en zeiden ze vervolgens in koor het volledige woord. Wat ik hier speciaal aan vond was dat ze hier de letters aanleren zoals ze in woorden worden uitgesproken. Bijvoorbeeld, wij koppelen een typische klank aan de letter ‘a’, hier leren ze de ‘a’ anders uitspreken door het te zeggen zoals ze in woorden voorkomen. Als je ‘jas’ uit spreekt hoor je dat deze ‘a’ een doffe letter is. Na deze korte les heb ik mijn stagebegeleider nogmaals aangegeven dat lessen geven niet bij mijn taken hoort, ze wist me gerust te stellen dat het maar eenmalig was. Ik mocht hierna vertrekken omdat er voor de rest van de dag geen lessen zouden zijn. De volgende dagen moest ik om deze reden ook niet naar de school komen.

Donderdag en vrijdag had ik een vrije dag. Op donderdag ben ik samen met de student leerkracht secundair naar de bibliotheek gegaan op de universiteit. Omdat het gebied van de universiteit zo groot is, lijkt wel een stad op zich, hadden we moeite om de bibliotheek te vinden. Onderweg hebben we verschillende mensen aangesproken en uiteindelijk hadden we de Universiteit gevonden. Eens in de bib aangekomen zagen we veel studenten studeren, ze waren allemaal opgesplitst in ‘kotjes’ zodat ze niet afgeleid zouden kunnen geraken. We gingen op zoek naar boeken die ons eventueel verder konden helpen met onze bachelorproef. De boeken mag je enkel lezen in de bib, dus we hadden ons samen aan een tafel gezet en de gevonden boeken eens bekeken. Zonder besef waren er opeens al twee uur voorbij. De tijd vliegt hier ontzettend snel voorbij.

Vrijdag voormiddag hebben we spelletjes gespeeld in het hotel, dit was heel gezellig. Samen met een stuk cake en een frisse cola konden we ons weekend goed inzetten. Omdat het Valentijn was werden er ‘s avonds in het hotel veel rode ballonnen opgehangen, en tafels klaar gezet langs het zwembad. We vierden samen met ons 7 Valentijn, door een goede maaltijd te eten. Over het eten, van de kok van het hotel (papi) hebben we niet te klagen. Er zijn veel Westerse gerechten (spaghetti, frietjes, burgers...), het typische Ethiopische eten mochten we van papi nog niet eten. We moesten eerst even acclimatiseren van hem.

Zaterdagochtend werden we op de Hebrat school verwacht om Mulu te helpen met haar project. Het eerste gedeelte bestond uit een les. De klas zat vol jonge meisjes, er werd les gegeven over actuele onderwerpen uit het dagelijkse leven. Het ging voornamelijk over Hiv en aids en hoe ze hier het beste mee kunnen omgaan. De lessen zijn ook een soort voorbereiding op de maatschappij, ze stonden stil bij hun sterke punten die er voor kunnen zorgen dat ze goed zouden kunnen presteren op de universiteit maar ze moesten ook bewust zijn van hun valkuilen die er eventueel voor kunnen zorgen dat ze op straat terecht zouden kunnen komen. Na de lessen mochten wij activiteiten doen met de kinderen, dit zouden de armere/ straatkinderen zijn die Mulu wilt helpen. Wij begonnen met het vlaggenspel en vervolgens kwamen de kinderen met een ander spel, dan gaven wij een nieuw spel en toen de kinderen weer. Zo leerde wij nieuwe spelletjes en de kinderen ook. Ik vond deze voormiddag heel intens, het is ongelofelijk hoeveel liefde en respect we van deze kinderen kregen. Op zo een momenten zie je de kinderen heel veel lachen en stralen maar dit kon je ook op onze gezichten zien.

Namiddag gingen we met enkele naar de luchthaven van Jimma want er waren nog 2 andere meisjes onderweg (studenten lager onderwijs). Toen ze aangekomen waren hebben wij hen veel verhalen verteld en een kaartspel gespeeld. In de avond vertrokken we naar Pandahouse, zodat de andere meisjes onze vaste burgerspot en Sam konden ontmoeten. Na deze vermoeiende dag gingen we allemaal moe maar voldaan naar bed.

Zondagen zijn voor ons rustdagen. Voormiddag sliepen we uit en namiddag gingen we samen met Sam op pad. Ik had gehoord over een koffie monument dat in Jimma stond dus ik wilde dit graag gaan bezichtigen. Sam wist niet of het beeld er nog stond. Na een flinke wandeling zagen we het monument staan. Het beeld was anders dan verwacht maar zag er nog steeds leuk uit. Vroeger was het beeld een koffiekan maar nu was het een vrouw die een koffieceremonie uitbeeldde. Koffieceremonies zijn typerend aan Ethiopië. Hierbij zit (meestal) een vrouw achter een laag tafeltjes en bakt koffiebonen tot ze volledig zwart zijn, met deze bonen maakt ze de koffie.

Nu de tweede week om is, beginnen we allemaal meer te wennen aan het leven hier in Jimma. Het gaat hier veel rustiger aan toe dan het leven in België, wat een rustgevend gevoel geeft. De groep wordt steeds hechter wat er voor zorgt dat er een aangename sfeer is.

Volgende week hoop ik effectief te kunnen beginnen met mijn stage en zal ik jullie ook verder kunnen meenemen in het verhaal van mijn stage.

See you soon,

x Zoë