Na een week met af en toe stage omdat er geen lessen waren zijn we uiteindelijk toch kunnen beginnen met stage. Ik werd door mijn stagementor in KG1 gezet, de jongste kleuters (2,5-3 jaar). In deze klas mocht ik een week blijven en vervolgens word ik in een andere klas gezet. Er werd van mij verwacht om het klasgebeuren te observeren. Het contact met de leerkrachten in de klas verliep moeilijk omdat ze geen Engels konden spreken. Als we met handen en voeten alles uitlegde aan elkaar lukte het beter om te communiceren. Maar toch bleef dit een hindernis.
Tijdens het observeren viel me al snel op dat de kinderen met ongeveer 30 in een klas zaten en zelf soms nog meer. Als de kinderen s’ ochtends aankwamen op school moesten ze eerst naar het klasje om hun spullen weg te zetten en slippers aan te doen (dit doen ze omdat dit door de dag frisser is). Vervolgens is het tijd voor de ceremonie waarbij alle kinderen te samen verschillende liedjes zingen, ochtendgymnastiek doen en het Amhaarse en Orooms volkslied waar de vlaggen ook omhoog worden gehesen. Na de liedjes mogen de kinderen klas per klas naar binnen gaan en ook hierbij wordt voor elke klas gezongen en geklapt. De oudere meisjes (KG 3) wandelen het schoolgebouw binnen alsof ze een modeshow lopen, met de handen in de zij en al schuddend met de heupen. De jongens gaan al marcherend naar binnen. Eens ze binnen zijn beginnen de lessen.
In KG 1 zitten de kinderen met 2 aan een tafeltje op hun hoogte. Het was voor mij vreemd om kleuters van 3 jaar achter tafeltjes te zien zitten in de klas en echt lessen te krijgen. Er zijn geen speelhoekjes voorzien in de klas. In de klas waar ik in zat spraken ze Afaan-Oromo, wat makkelijker is om te volgen omdat ze dezelfde letters als ons gebruiken. Bij het Amhaars gebruiken ze speciale tekens als ze schrijven.
Hoe gingen nu de lessen in zijn werk? In iedere klas zijn er 2 leerkrachten, één leerkracht geeft voor de speeltijd les en de andere na de speeltijd. Gedurende de tijd dat één leerkracht les geeft maakt de andere schriftjes met oefeningen klaar en/ of verbetert oefeningen die de kinderen al gemaakt hebben. De lessen worden vaak op dezelfde manier georganiseerd. In de ochtend herhalen de kinderen de verschillende kleuren, vormen, dagen en maanden in het Engels en Afaan-Oromo. Dan leert de leerkracht de kinderen iets aan (woorden/getallen), ze schrijft dit vervolgens op op het bord en trekt dan streepjes op het bord. Alle kinderen moeten dan om de beurt naar het bord gaan om hetgeen de leerkracht geschreven heeft over te schrijven. Als de kinderen dit goed deden kregen ze een applaus van de hele klas. Kinderen die het niet goed deden of er langer over deden kregen soms een tik op de vingers tot ze het goed deden. Wat voor mij heel pakkend was in het begin. Tijdens de pauze krijgen de kinderen de kans om eerst te eten, het is dan 10u (Ethiopische tijd is dan 4:00). De meeste kinderen eten dan injera (een typisch gerecht van hier). Na het eten mogen ze een halfuur gaan spelen op het voorziene grasveld. KG 1 heeft een aparte speelplaats, voor KG2 en KG3 is er een grasveld waar ook een glijbaan, schommel en draaimolen staan.
Na de speeltijd hebben de kinderen nog een uurtje les vooraleer ze middagpauze hebben. Deze les is op dezelfde manier georganiseerd als de eerdere lessen. Als het middag is mogen de kinderen buiten hun handen gaan wassen en vervolgens terug in de klas hun middag op eten. Na het eten dienen de kinderen op matrasjes neer te gaan liggen en even te rusten zodat ze om 14u er terug ik kunnen vliegen. Omdat de kinderen van 12u-14u pauze hebben en vervolgens nog een uurtje Amhaars/ Afaan-Oromo, hebben wij in overleg met onze supervisor er voor gekozen om de namiddagen te gebruiken voor research voor onze bachelorproef.
De hele week verliep ongeveer hetzelfde, ik was iedere dag in dezelfde klas bij dezelfde leerkrachten en kinderen.
In het weekend mochten we op zaterdagochtend naar het project van Mulu gaan (End Enat). We hadden de groep kinderen opgesplitst in 2 delen, één deel ging buiten spelletjes spelen en het andere deel van de kinderen bleef in het gebouw om te kleuren. Het is onvoorstelbaar hoeveel liefde we van deze kinderen krijgen en hoeveel moeite ze doen om te kunnen communiceren met ons.
‘s Avonds werden we bij Sam zijn ouders verwacht om voor het eerste Injera te eten. Er was een aangename sfeer in het huis. Voor het eten kwam de mama van Sam rond met een “mobiele lavabo” waar we onze handen aan konden wassen vooraleer we begonnen met eten. Over de injera waren er verschillende meningen, sommigen vonden het lekker en anderen vonden er niks lekkers aan. Ik luste het wel, maar de injera zelf, de zure pannenkoek is toch nog iets waaraan ik zal moeten wennen. Natuurlijk volgde na het eten ook een koffieceremonie. Na het eten hadden we gepland om samen met Sam naar hyena’s te gaan kijken, dit kon enkel als het begon te schemeren. Op hoop van zegen vertrokken we met een busje naar een afgelegen plaats waar een afvalopslagplaats was, hier zouden de hyena’s zich bevinden. In het donker met af en toe de auto lichten aan en vervolgens weer uit hebben we de hyena’s kunnen spotten, zelfs van 2 meter afstand.
Op zondag hadden we een halve rustdag ingepland. We hebben een tijdje aan het zwembad kunnen zitten in het warme zonnetje. Rond 17u hadden we afgesproken om naar Mulu te gaan. Het was onze beurt om iets terug te doen voor deze lieve vrouw. Samen met een deel werden er Belgische pannenkoeken gebakken die samen met choco en bananen gegeten werden. Mulu was hier zeer tevreden mee. Ze had ons aangeboden om samen rode wijn te drinken. Zelf heb ik geen voorkeur voor rode wijn maar deze smaakte anders dan de wijnen die wij gewoon zijn in België. Na de gezellige avond stond Mulu er op dat ze een bajaj voor ons kon bellen zodat we niet terug naar huis moesten wandelen (+/-10 minuten) in het donker. Eerst dachten we dat dit niet nodig zou zijn omdat het toch niet zo een grote afstand was maar eens we in de bajaj zaten waren we blij dat we niet te voet naar huis waren gegaan. Het was namelijk al heel donker en er was weinig straatverlichting, er liepen ook veel mensen nog over straat die je pas van dichtbij echt duidelijk kon zien.
Zo was de derde week ook al weer voorbij gevlogen.
Tijdens de vierde week, derde week stage, liet Konjit ons zelf kiezen in welke klas we wilden staan. Ik koos ervoor om naar KG 3 te gaan omdat dit de klas was waar ik in de eerste week, toen er nog geen lessen waren, het beste gevoel bij had. De leerkrachten in deze klas kunnen ‘goed’ Engels spreken waardoor de communicatie veel beter verliep. Ze vertelden mij waar ze mee bezig waren en betrokken mij continu in het klasgebeuren. Ik voelde mij heel welkom in deze klas.
In deze klas word er ook veel gezongen, dit doet de leerkracht als ze merkt dat de kinderen afgeleid beginnen te raken of op het begin van de dag. De kinderen komen hier zelden naar voren om iets op te schrijven op het bord, er wordt hier minder op individueel niveau gewerkt en meer op groepsniveau. Zo worden antwoorden op vragen door alle kinderen te samen beantwoord. In deze klas lijkt de leerkracht er bewust mee bezig om zo goed mogelijk les te geven bij de kinderen zodat de leerstof zolang mogelijk kan blijven hangen bij de kinderen. Voor de rest van de dagen heb ik tijdens de lessen voornamelijk geobserveerd.
Op vrijdag kregen we de mogelijkheid om te gaan kijken bij Sisters of Charity. Een soort ziekenhuis waar veel verschillende doelgroepen samen liggen. Het is een ziekenhuis opgericht door Moeder Theresa, waarbij er mensen met een beperking zijn, pasgeboren baby’s die achtergelaten zijn, mensen met psychische aandoeningen, vrouwen die ongewenste zwangerschap hebben... Zelf ben ik samen met enkelen alleen maar bij de kinderen geweest, de baby’s en de kinderen met cerebrale palsy en/ of een mentale beperking. Ik vond dit een zeer pakkende ervaring, doordat er verschillende verhalen door mij heen gingen en omdat sommige kinderen gewoon op de grond op matrasjes lagen. De verzorgers gaven hen eten maar het was niet meer dan dat. Ik heb zelf een baby eten gegeven, ik was verbaasd hoe rustig deze baby bij een wildvreemde persoon zijn flesje volledig opdronk en vervolgens weer rustig in bed verder sliep.
In het weekend hebben we het rustig aan gedaan. Op zaterdagochtend is er een deel van de groep naar het project van Mulu gegaan om activiteiten te doen met de kinderen. Ik zelf verkoos ervoor om even in het hotel te blijven zodat ik kon werken voor mijn bachelorproef nu er terug even WiFi was. In de namiddag mochten we naar Mulu haar thuis gaan voor een ceremonie in verband met het Christendom. We kregen injera voorgeschoteld en deze keer vond ik hem veel lekkerder dan de eerste keer.
Op zondag hebben we opnieuw uitgeslapen en rond de middag zijn we naar een museum gegaan in Jimma. Hier kregen we een rondleiding door een student geschiedenis vanuit de Jimma University. In dit museum was er veel terug te vinden over de koning zoals de kleren, de stoelen, de bedden, de juwelen, de wapens... die ze vroeger gebruikte. Het was zeer boeiend bezoek.
En zo zijn we nu al een maand hier, ook al lijkt het dat we nog maar pas sinds gisteren hier zijn. Zo fijn is het hier, de tijd vliegt voorbij!
Tot volgende keer!
X Zoë
Super